ev pisliği ve ayakla cisim tanımlama

eminim hepimiz biraz iğrencizdir, hayvanızdır. yani evini bok götüren tek kişinin ben olmadığımı biliyorum. evini bok götüren insanla ilgili bildiğim önemli bir veri varsa o da cisimleri ayakla tanımlama yeteneğidir. mesela yerler o kadar otla bokla, börtü böcekle, çikolata paketi, sigara izmaritiyle falan kaplıdır ki zaten loş gelen ışıkta, yürürken ayağa takılmış cisimler pek yakından incelenmez. sadece yanına gidilir, cisim meraktan dolayı ayakla 2-3 tur yuvarlanır, evde başkaları da varsa cismin kimliği hakkında ejderha pulundan kurumuş sümüğe kadar çeşitli spekülasyonlarda bulunulduktan sonra pek ilgi çekici ve eğlenceli bir şey olmadığı konusunda karar kılınır ve uzaklaşılır. peki neden ayak kullanılır? ayak neden hep aşağılanır lan hiç düşündünüz mü? tamam, ayak en aşağıdaki organımızdır (veya öyle olması gerekir) ama o da vücudun naçizane bir parçası değil mi? aynı şekilde bütün gün üstüne oturduğumuz, en pis işleri yaptırdığımız götümüzü de çok aşağılıyoruz ama mesela yerde gördüğümüz pislikleri oraya sürmek pek aklımıza gelmez... demek ki ayak götten bile daha haysiyetsiz bir konumda. mesela bundan sonra kızdığımız birine göt! diye bağırmak yerine ayak diye bağırabiliriz... tabii bu durumda milletçe futbolu seviyor olmamızın da payı büyük olabilir. ortalama bir türk insnaının bir ronaldinhoya, bir messiye dönüşmesi için birkaç saniye yeter. hatta siz sevgili blöğ yazarları için bir de güzellik yapayım ve o ayağınızla oynadığınız pisliğin ne olduğunu söyleyeyim: muhtemelen, ayak teriyle yapış yapış olmuş halıdaki pamukçukların toz zerreleri ve insan kılı-tüyüyle birleşmesi sonucu oluşan o gri tonlarındaki olay. hatta bazı oral dönemden saplantılı olduğunu düşündüğüm insanlar o sihirli cismi görünce öğürme krizine giriyor. onu yemeyeceksin ki lan! uslu uslu oyna işte ayağınla